Becoming a prey to peacelessness, you seek Divine through various means. What is the cause of your sorrow? Is it due to unfulfilled desire or the failure of your efforts? Are you miserable because you have not got various possessions, or failed to win a lottery? Lamenting over trifles, you are forgetting your divinity. These are not real troubles at all. The real cause of sorrow is attachment to the body, identifying oneself with the body. All sorrow arises from the feelings of ‘I’ and ‘Mine’. It is very essential to reduce deha-abhimaanam (attachment to the body). Desires are a source of pleasure, but they are also the cause of your grief. You must bring your mind under control. Even thousands of men cannot hold back a fast-moving train. But the train comes to a complete stop the moment brake is applied. The vagaries of your mind are just like that. When you control your mind, all sorrows will cease.

– Divine Discourse, 3 Sep 1988

நீங்கள் அமைதியின்மைக்கு இரையாகி, தெய்வீகத்தை அடைந்திட பல்வேறு வழிமுறைகளைக் கையாளுகிறீர்கள். துக்கத்தின் காரணம் என்ன? நிறைவேறாத ஆசையினாலா அல்லது உங்கள் முயற்சிகள் தோல்வியடைந்துவிட்டதனாலா? பல்வேறு உடைமைகள் உங்களுக்கு கிடைக்கவில்லை என்பதனாலோ உங்களுக்கு லாட்டரி சீட்டில் பரிசு விழவில்லை என்பதனாலோ நீங்கள் துயரம் அடைந்துள்ளீர்களா? அற்பமான விஷயங்களுக்காக புலம்பிப் புலம்பி, உங்கள் தெய்வத்துவத்தை மறந்து கொண்டிருக்கிறீர்கள். இவை உண்மையான தொந்தரவுகளளே அல்ல. நீங்கள் உங்கள் உடலின் மேல் கொண்டுள்ள பற்று, உங்களை உடல் என்று அடையாளம் கண்டுகொள்வது தான் உண்மையான காரணம் ஆகும். “நான்” மற்றும் “எனது” எனும் எண்ணங்களிலிருந்து தான் துயரம் எழுகிறது. தேகாபிமானத்தை (உடல் மேலான பற்றினை) குறைத்துக் கொள்வது மிகவும் அவசியமாகும். ஆசைகள் இன்பத்தின் மூலம் ஆகும். ஆனால் அவை துயரத்திற்கும் காரணமாகவும் இருக்கின்றன. உங்கள் மனதை உங்கள் வசத்திற்கு எடுத்து வர வேண்டும். ஆயிரக்கணக்கான மனிதர்களால் கூட வேகமாக ஓடும் ஒரு இரயில் வண்டியை நிறுத்த முடியாது. தடுப்பான் அதாவது பிரேக்கினை அழுத்திய உடனேயே அந்த இரயில் வண்டி மொத்தமாக நின்று விடும். மனதின் இயல்பும் இவ்வாறு தான் உள்ளது. உங்கள் மனத்தைக் கட்டுக்குள் வைத்தால், எல்லா துயரங்களும் நின்றுவிடும்.

– தெய்வீக உரை, 3 செப்டம்பர் 1988