A child told its mother as it went to bed at night, “Mother, wake me up when I am hungry.” The mother answered, “There is no need, your hunger will itself wake you up.” So too, when the hunger for God arises, it will itself activate you to seek the fulfilment. God has endowed you with hunger and illness, and He provides the food and medicine. Your duty is to see that you get the right hunger and the right illness and use the appropriate food or drug! Man must be yoked to the world and broken; that is the training which will teach that the world is unreal. When you touch fire and get the sensation of burning, you withdraw your hand instantly. Unless you touch it, you will be aware only of its light. It is light and heat both; just as this world is both true and false, that is to say, unreal.

– Sathya Sai Speaks, Vol I, MahaShivarathri, 1955

படுக்கச் செல்லும் முன் ஒரு குழந்தை தன் தாயிடம், “அம்மா, நான் பசி கொள்ளும் பொழுது எண்ணெய் எழுப்பிவிடுங்கள்”, என்று கூறியது. “அதற்குத் தேவை இருக்காது. உன் பசியே உன்னை எழுப்பிவிடும்”, என்று தாய் பதிலளித்தாள். அதே போல, கடவுளுக்காக பசி ஏற்படும் பொழுது, அதுவே அந்த முழுமையை அடைய உங்களைத் தூண்டிவிடும். கடவுள் உங்களுக்கு பசியையும் நோயையும் அளித்து, உணவையும் மருந்தையும் கூட அளிக்கிறார். சரியான பசியையும், சரியான நோயையும், அவற்றிற்குத் தகுந்த உணவையும் மருந்தையும் உபயோகிப்பது உங்கள் கடமையாகும்! மனிதன் உலகத்துடன் பிணைக்கப்பட்டு விடுவிக்கப்பட வேண்டும்; உலகம் பொய்யானது என்பதை அந்தப் பயிற்சி கற்றுக் கொடுக்கும். தீயைத் தீண்டி, அது உங்களுக்கு எரிச்சல் அளித்தால் நீங்கள் உங்களை கையை உடனடியாக விலக்கிக் கொள்கிறீர்கள். அதனைத் தீண்டும் வரை அதன் ஒளி மட்டுமே உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும். அது ஒளி மற்றும் வெப்பம் ஆகிய இரண்டுமாக உள்ளது. இவ்வுலகும் உண்மை பொய் ஆகிய இரண்டுமாக உள்ளாது.

– சாயி அருளமுதம், அத்தியாயம் 1, மஹாசிவராத்திரி, 1955