Great sages of the past, filled with immense sympathy for their fellowmen, laid down rules, regulations, limits and directions for daily life and conduct, so that one’s hand and brain, instincts and impulses may not turn against another, but may turn towards the ideals of Truth, Righteousness, Peace and Love. They declared that every action must be weighed in the balance and approved only if it cleanses the emotions and passions; it has to be cast aside if it curdles or fouls them. Bhaavashuddhi (purification of mental disposition) should be the fruit of every action. The worship of idols, rituals, vows and fasts, festivals and holy days – all these are designed to tame the wildness and train one to tread the straight path to self-realisation.

– Divine Discourse, October 17, 1966

தமது சக மனிதர்களின் மேல் ஆழ்ந்து பரிதாபப்பட்டு, முற்கால மாபெரும் முனிவர்கள், ஒருவரின் கையும், மூளையும், உள்ளுணர்வுகளும், உந்துதல்களும் ஒன்றோடொன்று மாறாக நடக்காமல், ஒன்றாக சத்தியம், தர்மம், சாந்தி மற்றும் ப்ரேமையின் பால் இயக்கப்படுவதற்கு, தினசரி வாழ்க்கையிலும் நடத்தையிலும் பின்பற்றுவதற்கு சட்டங்களையும், வரம்புகளையும், செயல்முறைகளையும் வகுத்துள்ளனர். ஒவ்வொரு செயலும் நன்றாக எடை போடப்பட்டு, உந்துதல்களையும் நாட்டங்களையும் தூய்மைபடுத்தினால் மட்டுமே செயல்படுத்தப்பட வேண்டும் என்றும், அவற்றைத் திரித்து, அவற்றிற்குத் தீங்கு விளைவித்தால் அவை ஒதுக்கப்பட வேண்டும் என்றும் அவர்கள் பிரகடனம் செய்தனர். ஒவ்வொரு செயலின் பலனும் பாவசுத்தியாக (மனநிலையைத் தூய்மைப்படுத்துதல்) இருக்க வேண்டும். வழிபாட்டுத் திருவுருவங்களும், சடங்குகளும், நேர்த்திக் கடன்களும், நோன்புகளும், பண்டிகைகளும், புனித நாட்களும் இவையனைத்தும் முரட்டுத்தனத்தை சாந்தப்படுத்தி ஒருவரை சுய அறிதலின் நேரான பாதையில் செல்ல பழக்குகிறது.

– தெய்வீக உரை, அக்டோபர் 17, 1966