There are three types of devotion: The Vihanga method, where like a bird swooping down upon the ripe fruit on the tree, the devotee is too impatient and by the very impatience one exhibits, loses the fruit, which falls from one’s hold. The Markata method is akin to a monkey which grabs one fruit and then chooses another and tugs at that, giving way to unsteadiness as it is unable to decide which fruit it wants. So too, the devotee of this type hesitates and changes the goal much too often and thus loses all chances of success. The third and ideal type is the Pipeelika method, where like the ant, which slowly but steadily proceeds towards the sweetness, the devotee also moves directly, with undivided attention towards the Lord and wins His Grace.

– Sathya Sai Speaks, Volume I, MahaShivarathri, 1955

பக்தி மூன்று வகைப்படும்: விஹங்க முறை – ஒரு பறவை எவ்வாறு ஒரு மரத்திலுள்ள பழுத்த பழத்திற்காக கீழ் நோக்கிப் பாய்கிறதோ, அவ்வாறே  பக்தனும் மிகவும் பொறுமையற்று, அந்தப் பொறுமையின்மையாலேயே அந்தப் பழத்தை நழுவவிடுகிறான். மர்கட முறை – எவ்வாறு ஒரு குரங்கானது ஒரு பழத்தை கையில் எடுத்ததும் மற்றொரு பழத்திற்காக இதனை விட்டுவிடுகிறதோ, அவ்வாறே நிதானமற்று, எந்தப் பழம் வேண்டும் என்பதை முடிவு செய்ய முடியாமல் இருக்கிறதோ, அவ்வாறே இந்த விதமான பக்தனும் தயக்கத்துடன் தன் குறிக்கோளை மீண்டும் மீண்டும் மாற்றிக்கொண்டு வெற்றிக்கான அனைத்து வாய்ப்புகளையும் இழக்கிறான். மூன்றாவதான, உயர்வான முறை பிப்பீலக முறையாகும். இம்முறையில், ஒரு எரும்பு எவ்வாறு மெதுவாக ஆனால் நிதானமாக இனிமையை நோக்கிச் செல்கிறதோ, அவ்வாறே பக்தனும் கடவுளை நோக்கி நேராக, கவனம் சிதறாமல் சென்று அவருடைய அருளைப் பெறுகிறான்.

– சாயி அருளமுதம், அத்தியாயம் 1, மஹாசிவராத்திரி 1955

– சாயி அருளமுதம், அத்தியாயம் 1, மஹா சிவராத்திரி 1955