One may know the 700 verses of the Bhagavad Gita by heart, but trust Me, the time that was spent in learning by rote and reciting it, is all a waste, if one does not resolutely act upon even a single verse. It is not the resolution that matters; it is resoluteness. Resolution is just a string of words. In fact, that learning might even be a handicap as that skill can affect the head and make one swell with pride. The price of sugarcane is fixed according to the sugar content in it. You evaluate oranges in proportion to the juice they contain, is it not? So too, one is worthy of honour in proportion to the knowledge of the Self acquired. This knowledge alone can confer steadiness, strength and real happiness.

– Divine Discourse, February 19, 1964

ஒருவருக்கு பகவத் கீதையின் 700 ஸ்லோகங்களும் மனப்பாடமாக இருக்கலாம். ஆனால் அவற்றில் ஒரு ஸ்லோகத்தையும் கூட உறுதியுடன் பின்பற்றவில்லை என்றால் அதனைக் மனப்பாடம் செய்து, பாராயணம் செய்கின்ற அனைத்து நேரமும் வீணே. உறுதி பூணுவது முக்கியமல்ல. ஆனால் உறுதியுடன் இருப்பதே முக்கியம். உறுதி என்பது வார்த்தைகளின் ஒரு கோர்வை மட்டுமல்ல. பார்க்கப் போனால், அந்தப் பாடம் தலையைப் பாதித்து ஒருவரை அகந்தையில் ஆட வைக்கும் ஒரு ஊனமாகக் கூட ஆகலாம். ஒரு கரும்பின் விலை அதனிலுள்ள சர்க்கரையின் அளவைக் கொண்டு தான் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. ஆரஞ்சுப் பழங்கள் கூட அவற்றிலுள்ள சாற்றின் அளவின்படி தான் மதிப்பிடப்படுகின்றன அல்லவா? அதே போல, ஒருவர் தன்னைப் பற்றிய ஞானத்தை எவ்வளவு கொண்டுள்ளாரோ அதனைக் கொண்டுதான் அவர் மதிக்கப்படுகிறார். இந்த ஞானம் மட்டுமே நிதானத்தையும், பலத்தையும், உண்மையான சந்தோஷத்தையும் நல்கும்.

– தெய்வீக உரை, பிப்ரவரி 19, 1964